=IF(M14=3;L14;"Runner-Up B")

İşte yıllarca süren eğitim ve uykusuz geceler boyu bitmeyen mücadele ve sonuca ulaşabilme motivasyonunun kurumsal çalışanı içine sığdıracağı formül..  Çok derin bir anlam verilemeyecek veya evrenin sırlarının açığa çıkmasını sağlamayacak sığlıkta bilgi içeren bir veri kümesi.

Kurumsal şirketlerde, ve özellikle yabancı çokuluslu şirketlerde, lider olma şansını kaybettikleri için, kendisini ara kademe yönetici koltuğunda bulan ve ne yazık ki “ortalama” yönetsel beceri seviyesindeki kişilerin,  en büyük ve tek yönetim aracı haline gelmiş olan “elektronik tablo” (spreadsheet)  hücrelerinden bahsediyorum.

Uzun çabalar sonrasında gelinen noktada kurumsal çalışanın, öyle veya böyle birgün, bir “zehirlenmiş yöneticinin” (toxic boss) kendisini yönetici hissetmesini sağlayan üretim aracının, o kurumsal çalışan için ayrılmış bir hücresine sığmaya çalışma gayreti. Bu tür yöneticiler, tüm kurumsal yaşamı ve kendi varoluş nedenlerini, altlarında çalışanları, bilgisayar ekranlarında oluşturdukları bu tabloların hücrelerine sokabilme becerileri ile özdeşleştirmekte ve bunu başardıklarında da kendi üstlerine iyi birer yönetici olarak göründüklerini düşünmektedirler. 

Bu elektronik tablo son derece “binary”, yani sadece 1ler ve 0lardan oluşacak şekilde kurgulanmış, çalışanları sadece ifade ettikleri maddi değerleri ile ölçen, ve mukayese eden bir araç. Bu tablolar , iş dünyası içerisinde sadece “onun” kabul edebileceği rakamsal başarı ölçütlerini sığdıran ve kişiyi birey, insan, arkadaş, anne, baba, kardeş, dost yapan tüm erdem ve değerlerden arındıran bir filitre.

Çalışma hayatım boyunca, bu tabloları ile meşhur, birçok yöneticim oldu, her birisinden bazı şeyler öğrendim, hiç kuşkusuz, ama bana en çok da bu alışkanlıklarının zehrinden uzak durabilmeyi öğrettiler, farkında olmadan. Aslında, altlarındaki yöneticilerden de bu zehirlenmeyi, aşağıya , en alta kadar iletebilmek üzerine kurdukları için düzenlerini, buna direnci hissettikleri anda mutsuz olabilmektedirler. Daha doğrusu altlarında , o hücrenin içerisinde yaşamak istemeyen birisi onlara başedemeyecekleri bir rahatsızlık vermektedir.

Bu yönetim tarzının yenilmesi için sadece bir yol var. Bu zehirlenmeyi altımızdakilere geçirmeden, insanı insan yapan tüm değerlerin canlı tutulabildiği kurumsal ortamı yaşatmaya gayret etmek. Kurumsal ortamın, hayatın sadece bir parçası olduğunu hiçbir zaman unutmadan ve unutturmadan yaşamak.

Her işin başarısı için, mutlaka onun için çalışan “insan”lara ihtiyaç vardır, yoksa robotlar çoktan işbaşı yapmış olurlardı. 

İnsanı insan yapan değerleri yöneticilerin tablolarına sığdırabilecek gücün varolduğu hiçbir zaman unutulmamalı. En azından bunun olabileceği düşüncesi hiçbir zaman eksilmemeli.