Satranç müsabakalarında bir oyuncunun yaptığı hamleden hemen sonra saatini durdurmasını kadar bir önemli bir başka alışkanlığı vardır ki, o da yaptığı hamlesini büyük bir dikkatle kayıt etmesidir.

En yaygın ve en bilinir kullanımının sahibi Isaac Newton olsa da, paha biçilmez bir derinliğe sahip olan 1000 yıllık bir metafor.. Daha öncekilerin sağladıkları ilerlemenin kişiye taban oluşturması ve böylece gelişimin büyüyerek devamlılığının sağlanabilmesi..

Ben bu metaforu ne zaman hatırlasam, önce aklıma , bir çocukken omuzuna çıkmayı sevdiğim babam, sonra da  iş ve sosyal yaşamımda tanıdığım ve etkisi altında kaldığım birçok insan gelir.

Kış şartlarının acımasız olduğu bir yörede tipiye tutulanlar, rüzgara ve acımasız soğuğa karşı giriştikleri mücadele içerisinde bir çıkış yolu, bir kurtuluş işareti bulmak için güçlükle ilerlerken, birden bir ayak izi ile karşılaşırlarmış. Kendilerini kurtaracak olan bu izleri daha istekli bir şekilde takip etmeye başlarlarmış. Derken izler çoğalmaya, sayıları artmaya ve kalabalıklaşmaya başlar, bunun nedenini anlamaya bile fırsatları olmadan yorgunluktan yığılıp bir süre sonra donup kalırlarmış.  Kendilerini bulanlar ise “zavallı, tipide kendi izine düşmüş, ve hep aynı yerde dönüp durmuş” derlermiş arkasından..

Medeni Kanunumuzun etkilendiği Roma Hukuku’nun en temel, güzel ve anlamlı kurallarından bir tanesi olan ve Borçlar Hukukuna damardan saplanan altın kural....

Otoyol kenarındaki bir köy manzarasının etkisi altına girdiğiniz hiç oldu mu ? Hangi manzara ve güzellik, bizi bir yerden bir yere yetiştirmek  ve üzerinden hızlıca gidebilmemiz için tasarımlanmış taşyığını bir “otoyol” un kenarında,  onun tüm çirkinliklerini örtmeye çalışan bir epik şölen sunabilir?

İşte yıllarca süren eğitim ve uykusuz geceler boyu bitmeyen mücadele ve sonuca ulaşabilme motivasyonunun kurumsal çalışanı içine sığdıracağı formül..  Çok derin bir anlam verilemeyecek veya evrenin sırlarının açığa çıkmasını sağlamayacak sığlıkta bilgi içeren bir veri kümesi.

Birisine benzemeye çalışmak, iş dünyasının hedeflerine hizmet etse bile kendi potansiyelimizi, benzemeye çalıştığımız modellerin kapasitesine hapsedeceğinden özgünlüğümüze ve kendimizi gerçekleştirmeye vuracağımız en büyük darbe ve zarar olacaktır.

“Zaman” ile bir Kiçua (Quechua) gibi tanıştığım gün farklılaştı ona bakışım, ve “zamanı daha iyi yönetmek” ile ilgili her çabaya yaklaşımım. Zamanın; yönetilebilecek bir kavram olması üzerinden fikir jimnastiği yapanlara gülüp geçmem, ben ve eşim için erişilmesi ve ulaşılması çok arzulanan bir hedef olan Peru –ve haliye Machu Picchu- seyahatimiz sonrasında başladı.

Çocukluk dönemlerimizdeki, elişi derslerimizin aslında bizleri hayata hazırladığını farkettiğimde kendimi ilkokul sıralarında elimde küçük bir makas ve açıldığı zaman elele tutuşmuş bir sürü insan motifi verecek olan katlanmış kağıt parçasını keserken hayal eder buluyorum.

Hepimiz yaşamımızı bir taş işçisi gibi geçirip, özenle arayıp seçerek ve bulduklarımızı parlatarak o taşlarla kendimizi inşa etmeye uğraşmıyor muyuz ?